तस्मात् न अर्ह वयम् हन्तुम् धार्तराष्ट्रान् स्व-बान्धवान्
स्वजनम् हि कथम् हत्वा सुखिन: स्याम माधव
तस्मान्नार्हा वयं हन्तुं धार्तराष्ट्रान् स्वबान्धवान् ।
स्वजनं हि कथं हत्वा सुखिन: स्याम माधव ॥१:३७॥
tasmaannarha vayam hantum dhaartaraashtraan swabaandhavaan
swajanam hi katham hatwaa sukhinah syaama maadhava ||1:37||
tasmaat na arha vayam hantum dhaartaraashtraan swa baandhavaan
swajanam hi katham hatwaa sukhinah syaama maadhava
Purport Therefore, we should not kill the sons of Dhritaraashtra, our own relatives. How can we be happy by killing our own people, O Maadhav (aka Krishna)?
न (na) -- no
अर्ह (arha) -- worthy; should
वयम् (vayam) -- we
हन्तुम् (hantum) -- killing
धार्तराष्ट्रान् (dhaartaraashtran) -- sons of Dhritaraashtra
स्व (swa) -- own
बान्धवान् (baandhavaan) -- relatives
हि (hi) -- indeed; really
कथम् (katham) -- how; in what manner
हत्वा (hatwaa) -- having killed
सुखिन: (sukhinah) -- happy
स्याम (syaama) -- will become
माधव (maadhava) -- Maadhava (Krishna)