एतत् श्रुत्वा वचनम् केशवस्य
कृत अञ्जलिः वेपमानः किरीटी
नमः कृत्वा भूय एव आह कृष्णम्
स गद्गदम् भीत भीतः प्रणम्य
सञ्जय उवाच -
एतच्छ्रुत्वा वचनं केशवस्य
कृताञ्जलिर्वेपमानः किरीटी ।
नमस्कृत्वा भूय एवाह कृष्णं
सगद्गदं भीतभीतः प्रणम्य ॥११:३५॥
sanjayah uvaca -
etachchhrutwaa bachanam keshavasya
kritaanjalirvepamaanah kireetii
namaskritwaa bhooya evaaha krishnam
sagadgadam bheetabheetah pranamya ||11:35||
etat shrutwaa vachanam keshavasya
krita anjalih vepamaanah kireetee
namah kritwaa bhooyah eva aaha krishnam
sa gadgadam bheeta bheetah pranamya
Purport Sanjaya said: hearing these words of Keshav (Krishna), while trembling and saluting with joined palms, Kireetee (Arjun), very frightened, saluted again and asked Krishna with stammering.
एतत् (etat) -- this
श्रुत्वा (shruutwaa) -- hearing
वचनम् (vachanam) -- words; speech
केशवस्य (keshavasya) -- of Keshava (Krishna)
अञ्जलिः (anjalih) -- joined palms
वेपमानः (vepamaanah) -- trembling; shivering
किरीटी (kireetee) -- Kireetee (Arjun)
कृत्वा (kritwaa) -- doing
भूय (bhooyah) -- again; furthermore
एव (eva) -- only; just; alone
आह (aaha) -- said
कृष्णम् (krishnam) -- Krishna
गद्गदम् (gadgadam) -- stuttering; stammering
भीत (bheeta) -- afraid; anxious
भीतः (bhitah) -- very frightened
प्रणम्य (pranamya) -- bowing; saluting